Les premiers 'au revoirs'

Oh wat gaat de tijd toch snel, te snel... Nu de examens in Luik erop zitten en ik nog maar één keer naar Hasselt moet gaan nadert het einde van mijn Erasmus-avontuur jammer genoeg. Maar wat een prachtige tijd heb ik hier beleefd!

De voorbije weken had ik heel wat examens: français, musique, art plastique, histoire, technique de gestion de groupe, een mondeling examen over een analyse réflexive geschreven door mij en een presentatie over de verschillen tussen het Waalse en Vlaamse onderwijs. Ik kreeg ook al de punten van de avondschool Frans, ik behaalde een 18/20 op niveau B1+!
In Hasselt stelde ik mijn actie-onderzoek al voor, volgende week dinsdag heb ik daar nog het vierhoeksgesprek over mijn stages en mijn examen zorgbreed werken. Hierna is het volledig afgelopen - mag ik hopen -.

De examens op Helmo verliepen goed. Het examen Frans vond ik het moeilijkst, hierbij moesten we een gedicht aanvullen, een verhaal afmaken (gebruik makend van de passé simple en de imparfait) en de theorie over 'het dictee' opschrijven. Gelukkig mochten we telkens ons woordenboek en de Bescherelle gebruiken, een boekje waar al de Franse vervoegingen in staan. Deze vrijdag, 16 juni, stuurt Helmo mijn punten door naar de UCLL.

Momenteel ben ik ook al begonnen met solliciteren, ik stuur mails en brieven naar de scholen in de buurt. Ik kreeg zelfs al een telefoontje om ergens een vervanging te gaan doen. Ik had die dag echter mijn actieonderzoek en moest dit dus afwijzen. Maar... het begin is gemaakt!

Vorige week organiseerden we een etentje op kot omdat ons verblijf er hier bijna op zit. Emilie maakte het voorgerecht, bruschetta en toastjes met tzatziki en gerookte zalm. Luca zorgde voor het hoofdgerecht en bakte dus een heerlijke Italiaanse pizza. Ik stond klaar voor het dessert, een ijsje met warme rode vruchten en speculaaskruimels. Het was een zeer gezellige avond, maar we voelden dat we bijna naar huis moesten vertrekken. Deze ochtend vertrok Luca naar de luchthaven van Charleroi, op naar Rome. Gisteren namen we nog afscheid van hem. Mijn eerste afscheid, en er zullen er nog veel volgen de komende weken...

Gisteren ging ik naar Hasselt om mijn actieonderzoek over het immersie-onderwijs in Wallonië te presenteren aan mijn leergroepbegeleider, een tweede docent en enkele studenten. Ik nam een grote trekkersrugzak mee waarin allerlei voorwerpen zaten om mijn presentatie te ondersteunen. Ik koos voor de rugzak omdat ik tijdens dit avontuur heel erg veel ontdekt heb dat ik de rest van mijn leven verder draag met me. Iedereen was zeer geïnteresseerd in het onderwerp en ze zagen er net zoals mij de vele voordelen van in.

Na de presentatie nam ik de trein terug naar Luik, 's avonds stond er namelijk een 'international dinner' op de planning. Als afsluiter van het vak 'Belgian Culture and Heritage' bespraken we samen de dingen die ons opvielen tijdens ons verblijf hier, de verschillen met het leven bij ons enz. Zo hadden we het bijvoorbeeld over de vuile straten van Luik, de heerlijke Luikse balletjes en de familiaire woorden en gewoonten die we bijleerden. Hierna genoten we van de lekkernijen die ieder van ons maakte. An-Katrien en ik zorgden voor pannenkoeken, er waren een soort van Poolse smoutebollen, Oostenrijkse apfelstrudel, Nederlandse kaasblokjes, Waalse kazen met stokbrood, Tsjechische broodjes gemaakt van bloem en aardappel enz. Het was een zeer gezellige avond, we hebben heel erg veel gelachen en besloten erna nog iets te gaan drinken in de Pot au lait. Dit bezoek eindigde weeral met het afscheid nemen van enkele vrienden...

De komende dagen zal ik mijn vierhoeksgesprek en mijn examen zorgbreed werken voorbereiden, zaterdag ga ik met mijn nichten naar Plopsaland en zondagavond staat er op Montagne de Bueren een picknick gepland (dan wandel je ineens de calorieën er weer af!).

Het worden nog enkele emotionele weken vol plezier maar, jammer genoeg, ook vol afscheid nemen van nieuwe vrienden. Gelukkig is het nog niet volledig om en kan ik tegen een heel aantal van hun nog 'a tantôt' in plaats van 'au revoir' zeggen!